Ο Λίαμ δεν αντέδρασε. Είχε μάθει ότι το να διαφωνεί με ανθρώπους που δεν καταλάβαιναν έκανε τα πράγματα μόνο χειρότερα. Αντ’ αυτού, επικεντρώθηκε στο να τακτοποιήσει τον Άτλας, δίνοντας στον σκύλο μια απαλή εντολή να παραμείνει ήρεμος, καθώς η καμπίνα γέμιζε σιγά σιγά με κουβέντα. Ένιωθε τα μάτια της γυναίκας πάνω του, αλλά επέλεξε να τα αγνοήσει, στρέφοντας την προσοχή του στο έργο που είχε αναλάβει.
Η Κλάρα, όπως συστήθηκε στον επιβάτη στα αριστερά της, πήρε θέση στη σειρά μπροστά από τον Λίαμ. Τον κοίταξε ξανά, το βλέμμα της έμεινε στον Άτλαντα, με εμφανή τη δυσφορία της. Ο Λίαμ μπορούσε να καταλάβει ότι προσπαθούσε να αποφύγει την οπτική επαφή, αλλά η γλώσσα του σώματός της την πρόδιδε. Μετακινήθηκε στη θέση της, σαν να μπορούσε ο Άτλας να πεταχτεί και να επιτεθεί ανά πάσα στιγμή.