Καθώς το αεροπλάνο άρχισε να ισιώνει, οι αναταράξεις έγιναν πιο έντονες. Το άγχος της Κλάρα αυξανόταν με κάθε χτύπημα του αεροπλάνου, ενώ το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στον Άτλας, ο οποίος παρέμενε ήρεμος σαν να μην μπορούσε να τον αγγίξει τίποτα. Ο δικός της φόβος και η κρίση της έμοιαζαν να τροφοδοτούν ακόμη περισσότερο την εχθρότητά της.
Οι αναταράξεις αυξήθηκαν ελαφρώς, κάνοντας την Κλάρα πιο ανήσυχη. Μετακινήθηκε στο κάθισμά της, με τα μάτια της να πετάγονται ανάμεσα στον Λίαμ και τον Άτλας. Έπειτα, σκόπιμα, με το πρόσωπο ενός μάρτυρα, έσπρωξε το κάθισμά της προς τα πίσω, τραντάζοντας τον χώρο γύρω από τον Άτλαντα. Το στομάχι του Λίαμ βούλιαξε- ήξερε αμέσως ότι ο σκύλος θα ενοχλούνταν.