Η Κλάρα συνέχισε να ταλαντεύεται, ρυθμίζοντας τη ζώνη ασφαλείας της και ρίχνοντας ματιές πάνω από τον ώμο της στις αεροσυνοδούς, ελπίζοντας ότι θα επέμβουν. Αλλά κανείς δεν το έκανε. Ο θόρυβος του αεροπλάνου βούιζε γύρω της, και η ήρεμη συμπεριφορά του Άτλας έμοιαζε να την εξιτάρει ακόμα περισσότερο. Η δυσφορία της άρχισε να φαίνεται εμφανώς στη γλώσσα του σώματός της.
Μουρμούρισε στη γειτόνισσά της, αρκετά δυνατά ώστε να την ακούσουν και οι άλλοι: “Τα σκυλιά δεν θα έπρεπε να είναι στα αεροπλάνα. Είναι ένα ρίσκο και είναι άβολο” Τα λόγια της ήταν σκληρά, ειπωμένα με έναν αέρα αυτοδικίας, αλλά η σιωπή που υποδέχτηκε τα λόγια της μίλησε για πολλά. Κανείς δεν συμφώνησε ή συμπάθησε μαζί της.