Η Κλάρα συνέχισε να παραληρεί και να παραληρεί. Φαινόταν να είναι αναστατωμένη που κανείς δεν την έπαιρνε στα σοβαρά. Αυτό που δεν καταλάβαινε ήταν ότι η συμπεριφορά της δυσκόλευε τους ανθρώπους να την πάρουν στα σοβαρά.
Καθώς το αεροπλάνο συνέχιζε την κάθοδό του, η Κλάρα ενοχλούνταν όλο και περισσότερο. Οι αναταράξεις άρχισαν επίσης να αυξάνονται, αυξάνοντας το άγχος της. Έπιασε σφιχτά και τα δύο υποβραχιόνια, ενώ τα μάτια της έτρεχαν νευρικά ανάμεσα στον Άτλαντα και τους άλλους επιβάτες. Οι αναπνοές της γίνονταν πιο γρήγορες, καθώς η ανησυχία που ένιωθε σε όλη την πτήση έμοιαζε να μετατρέπεται σε κανονικό πανικό.