Η Κλάρα συνέχισε να τον κοιτάζει και ο Λίαμ ένιωθε την ένταση να αυξάνεται. Έσκυψε προς τον συγκάτοικό της και μίλησε με φωνή αρκετά δυνατή ώστε να την ακούσουν αρκετοί. “Ίσως θα έπρεπε να βάζουν τους ανθρώπους με αυτά τα πράγματα να κάθονται πίσω, μακριά από τους υπόλοιπους” Το σχόλιο ήταν ελάχιστα συγκαλυμμένο αλλά αιχμηρό, και μερικοί επιβάτες αντάλλαξαν άβολα βλέμματα.
Ο Λίαμ διατήρησε την ψυχραιμία του. Το είχε ξαναπεράσει αυτό. Ήξερε πώς να χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις. Ο Άτλας, ακόμα ήρεμος, παρέμεινε καθισμένος από κάτω του, φαινομενικά αγνοώντας τη μικρή σύγκρουση που ετοιμαζόταν γύρω τους. Η προσοχή του Λίαμ παρέμεινε στο να ηρεμήσει τον σκύλο του, αλλά ένιωθε τα μάτια των άλλων να στρέφονται προς το μέρος του, κάποια από αυτά με συμπάθεια, άλλα λιγότερο.