Ο Λίαμ μετακινήθηκε άβολα, με τα δάχτυλά του να ακουμπούν για λίγο τη γούνα του Άτλας. Μπορούσε να ακούσει τα θυμωμένα μουρμουρητά της Κλάρας και το περιστασιακό αποδοκιμαστικό βλέμμα. Δεν ήθελε να κάνει σκηνή, αλλά ένιωθε την ένταση να ανεβαίνει. Ο κόσμος είχε αρχίσει να τον προσέχει. Κάποιοι τον κοίταζαν με συμπάθεια, ενώ άλλοι απέφευγαν να τον κοιτάξουν καθόλου.
Το αεροπλάνο άρχισε να ανεβαίνει, και η δυσφορία της Κλάρα μεγάλωνε. Μετατοπίστηκε στο κάθισμά της, ρίχνοντας ξανά μια ματιά στο σκύλο, μετά στον Λίαμ, πριν γυρίσει πίσω στον συγκάτοικό της. “Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα επιτρέπουν στα αεροπλάνα”, είπε, με τη φωνή της αρκετά δυνατή ώστε να την ακούνε οι γύρω της. “Κι αν αρχίσει να γαβγίζει ή να επιτίθεται σε κάποιον Είναι τόσο ανεύθυνο”