Ο Λίαμ πήρε μια βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να συγκρατήσει την απογοήτευσή του. Ο Άτλας, ωστόσο, είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται το άγχος της Κλάρας. Ο σκύλος μετακινήθηκε ελαφρώς, με τα μάτια του να την παρακολουθούν στενά. Ο Λίαμ έδωσε στον Άτλας μια απαλή εντολή να παραμείνει ήρεμος, αλλά ένιωθε την ανησυχία να εγκαθίσταται ανάμεσά τους. Τα λόγια της Κλάρα ήταν σαν μια αργή καύση, κάθε ένα από τα οποία τροφοδοτούσε την ένταση στην καμπίνα.
Σε αυτό το σημείο, η κατάσταση είχε γίνει άβολη για όλους γύρω τους. Μερικοί επιβάτες αντάλλαξαν ματιές, κάποιοι από αυτούς ψιθύριζαν μεταξύ τους. Ένας άνδρας που καθόταν πίσω από την Κλάρα μουρμούρισε κάτω από την αναπνοή του: “Είναι σκύλος υπηρεσίας. Χαλάρωσε” Η Κλάρα δεν απάντησε, αλλά η γλώσσα του σώματός της σκλήρυνε ακόμη περισσότερο.