Ο Λίαμ, που τώρα ένιωθε εξαιρετικά άβολα, παρέμεινε σιωπηλός, προσπαθώντας να ηρεμήσει το σκυλί του. Ευχόταν να ήταν μια ειρηνική πτήση, αλλά η αυξανόμενη εχθρότητα της Κλάρας γινόταν αδύνατο να αγνοηθεί. Ο Άτλας, αντιλαμβανόμενος την ανησυχία του ιδιοκτήτη του, έβγαλε ένα απαλό κλαψούρισμα, αλλά ο Λίαμ τον έπνιξε γρήγορα. “Είναι εντάξει, αγόρι μου”, ψιθύρισε. “Απλά μείνε ήρεμος”
Η Κλάρα δεν το έβαλε κάτω. “Αυτό είναι απλά γελοίο”, μουρμούρισε ξανά, με τη φωνή της τώρα πιο δυνατή. “Ποιος ξέρει τι είδους ασθένειες μεταφέρουν αυτά τα σκυλιά Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχω κολλήσει δίπλα σε αυτό” Μετακινήθηκε στο κάθισμά της για άλλη μια φορά, σαν να προσπαθούσε να δημιουργήσει περισσότερο χώρο ανάμεσα σε εκείνη και το σκυλί, παρόλο που ο Άτλας βρισκόταν όσο πιο μακριά της γινόταν.