Ο ωκεανός ήταν ήρεμος εκείνο το πρωί, με το φως του ήλιου να απλώνεται στο νερό σε πλατιές χρυσές λωρίδες. Το Wake της Aurora γλιστρούσε μπροστά με εύκολο ρυθμό, τα πανιά της έπιαναν αρκετό αέρα για να κάνουν το ταξίδι ομαλό. Ο Ίθαν Κάλντερ ακουμπούσε στο τιμόνι, με τη στάση του σταθερή, με το πρόσωπό του σημαδεμένο από τα χρόνια στη θάλασσα.
Στην άλλη πλευρά του καταστρώματος, ο Λίαμ Ρος έσκυβε πάνω από μια σειρά αδιάβροχων βαλιτσών, ελέγχοντας προσεκτικά τις σφραγίδες. Στο εσωτερικό τους υπήρχαν όργανα αξίας χιλιάδων δολαρίων – αισθητήρες, κάμερες, εξειδικευμένα εργαλεία για τη μελέτη υφάλων και ρευμάτων. Γι’ αυτόν, δεν ήταν απλώς εξοπλισμός- ήταν χρήματα επιχορήγησης μηνών, ολόκληρο το έργο του αναπαυόταν σε αυτά τα κιβώτια.