Οι επιθέσεις συνέχιζαν να έρχονται. Κάθε φορά που οι πειρατικές βάρκες έστριβαν κοντά, τα κύτη τους χτυπούσαν στο κύμα της Ορόρα, οδηγώντας την πιο μακριά από τις συντεταγμένες που είχε δώσει ο Ίθαν μέσω ασυρμάτου. Η ακτοφυλακή θα έψαχνε τώρα σε άδεια νερά, κυνηγώντας σκιές, ενώ το ιστιοφόρο θα σπρώχνονταν όλο και πιο βαθιά στην απομόνωση.
Ο Λίαμ έσφιξε την κουπαστή με άσπρες αρθρώσεις, με τα δόντια του να τρίζουν σε κάθε κρούση. “Μας κατευθύνουν σαν βοοειδή!” “Αυτό ακριβώς κάνουν”, γρύλισε ο Ίθαν, προσπαθώντας να αποσπάσει κάθε ικμάδα δύναμης από τη μηχανή που σφύριζε. Για μια στιγμή, φάνηκε ότι θα μπορούσαν να απελευθερωθούν. Ένα από τα πειρατικά σκάφη επιβράδυνε ξαφνικά, έμεινε πίσω, με τη μηχανή του να βγάζει καπνό.