“Επιβιβάζονται” Η βάρκα κουνήθηκε κάτω από την έλξη των σχοινιών, τα σχοινιά βογκούσαν καθώς οι πειρατές έσφιγγαν τη λαβή τους. Το μέταλλο γρατζούνισε το ξύλο με σκληρές εκρήξεις, και κάθε ήχος διέσχιζε την ανήσυχη σιωπή ανάμεσα στον Ίθαν και τον Λίαμ. Ο σφυγμός του Λίαμ χτυπούσε δυνατά στα αυτιά του. Πίεσε τον εαυτό του στον τοίχο της καμπίνας, με την αναπνοή του να είναι ασθμαίνουσα.
Μέσα από τα λεπτά κενά ανάμεσα στα κιβώτια, μπορούσε να τους δει καθαρά τώρα – πρόσωπα που σκιάζονταν από κασκόλ και κουκούλες, κινήσεις γρήγορες, αποτελεσματικές, εξασκημένες. Ένας από αυτούς χτύπησε μια μπότα στο κιγκλίδωμα, δοκιμάζοντας τη λαβή των γάντζων. Όλο το σκάφος έτρεμε από την πρόσκρουση. Μια άλλη φωνή φώναξε από το κατάστρωμά τους, λαρυγγική και επιβλητική.