“Αντιμετωπίζεις αυτά τα πράγματα σαν νεογέννητα”, είπε ο Ίθαν, με τη φωνή του στεγνή αλλά όχι αγενή. Ο Λίαμ σήκωσε το βλέμμα του και χαμογέλασε αχνά. “Είναι πιο πολύτιμα από εμένα. Αν τα χάσω, θα μπορούσα κάλλιστα να ξεκινήσω από την αρχή” “Τότε μην τα χάσεις”, απάντησε απλά ο Ίθαν, στρέφοντας το βλέμμα του ξανά στον ορίζοντα. Για λίγο, ο μόνος ήχος ήταν το απαλό χτύπημα του πανιού και το χτύπημα των κυμάτων στο κύτος.
Ο Λίαμ κάθισε τελικά σταυροπόδι, με το σημειωματάριο ισορροπημένο στο γόνατό του, γράφοντας ιδέες για τη λεύκανση των κοραλλιών και τις μεταναστεύσεις των ψαριών. Ο Ίθαν τον άφησε να ηρεμήσει. Ο νεότερος είχε το κεφάλι του γεμάτο αριθμούς και δεδομένα, ενώ ο Ίθαν είχε μόνο τη θάλασσα και τις διαθέσεις της για να μετρήσει.