Το χέρι του πίεσε το στήθος του Λίαμ, βαρύ σαν σίδερο. “Σιωπή”, επανέλαβε, με τον τόνο του αρκετά κοφτερό για να κόψει. Η φωνή του Ίθαν ήρθε χαμηλά και σταθερά από δίπλα του. “Μη. Άφησέ το να φύγει” Τα μάτια του έμειναν καρφωμένα στους πειρατές, αλλά τα λόγια του προορίζονταν για τον Λίαμ. “Δεν μπορείς να τους σταματήσεις” Άλλο ένα κιβώτιο άνοιξε με έναν κρότο από μεταλλικά κούμπωμα.
Οι πειρατές ζητωκραύγασαν, σηκώνοντας έξω μια κομψή συστοιχία αισθητήρων σαν να ήταν θησαυρός. Ένας άντρας γέλασε, κρατώντας την ψηλά πριν την πετάξει αμέριμνος πίσω στο κιβώτιο. Ο Λίαμ ανατρίχιασε, ένας ήχος σαν τραυματισμένο ζώο που ξέσπασε από το λαιμό του. Ο Ίθαν του έριξε ένα προειδοποιητικό βλέμμα. “Ανάπνευσε. Απλά ανέπνευσε” Το κατάστρωμα γδούπωνε κάτω από το βάρος του εξοπλισμού που σύρθηκε προς το κιγκλίδωμα.