Το στόμα του Ίθαν συσπάστηκε σε κάτι που έμοιαζε με χαμόγελο, αν και δεν κράτησε. “Δίκαιη απάντηση” Ήταν μια μέρα όπως πολλές άλλες – μόνο οι δυο τους, ένα ιστιοφόρο γεμάτο εξοπλισμό και μια μεγάλη, ατελείωτη θάλασσα. Τίποτα δεν έδειχνε ότι αυτή η μέρα θα ήταν διαφορετική.
Καθώς πλησίαζαν στον προορισμό τους, το σκάφος ξαφνικά κουνήθηκε στο πλάι, τρανταχτό από ένα ξαφνικό ύψωμα βράχου που ήταν κρυμμένο ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Η πρόσκρουση έσπασε το πανί και με την επόμενη ριπή ανέμου το πανί άνοιξε διάπλατα. Ο ήχος του σκισίματος ήταν οξύς, βίαιος, αδύνατο να τον παρεξηγήσει κανείς. Ο Λίαμ ανατρίχιασε. “Τι ήταν αυτό;”