“Το πανί”, μουρμούρισε ο Ίθαν, βιαζόμενος ήδη να προχωρήσει προς τα εμπρός. Άρπαξε την άκρη που χτυπούσε πριν κομματιαστεί κι άλλο, αλλά η ζημιά ήταν μη αναστρέψιμη. Δούλευαν δίπλα-δίπλα, ιδρωμένοι κάτω από τον ήλιο, προσπαθώντας να το μπαλώσουν με ύφασμα και ταινία. Κάθε προσπάθεια απέτυχε- το σχίσιμο μόνο μεγάλωνε.
Τελικά, ο Ίθαν πέταξε τη σκισμένη άκρη με ένα βλοσυρό κούνημα του κεφαλιού του. “Δεν πρόκειται να κρατήσει” “Οπότε… τι γίνεται τότε;” Ρώτησε ο Λίαμ με κομμένη την ανάσα. “Δεν μπορούμε να πλεύσουμε χωρίς αυτό”, είπε ο Ίθαν με σιγουριά. “Όχι, εκτός κι αν είχαμε ένα εφεδρικό” Ο τόνος του οξύνθηκε.