Κοίταξε γύρω του και συνειδητοποίησε ότι δεν είχε χτίσει τίποτα. Ούτε σπίτι, ούτε αποταμιεύσεις, ούτε καν ένα αυτοκίνητο για να το αποκαλέσει δικό του. Κάθε μισθός είχε εξατμιστεί σε μουσική, ποτά και ξενύχτια. Δεν είχε προετοιμαστεί για το μέλλον, γιατί δεν περίμενε ποτέ ότι θα το χρειαζόταν. Αλλά τώρα, ο λογαριασμός είχε έρθει – 50.000 δολάρια και καμία διαφυγή.
Ο Βίνσεντ καθόταν εκεί για ώρες, με τη σιωπή να ξετυλίγεται σαν καρούλι κασέτας. Δεν έψαξε για ποτό. Δεν τηλεφώνησε σε κανέναν. Για πρώτη φορά, άφησε τον εαυτό του να τα νιώσει όλα – φόβο, ντροπή, δυσπιστία. Είχε ζήσει σαν φάντασμα που περνούσε από τα πάρτι. Τώρα ένιωθε αληθινός. Πάρα πολύ αληθινός.