Η γυναίκα χαμογέλασε καθώς την αποδέχτηκε, αναστενάζοντας ελαφρώς. “Είμαι η Έστερ”, είπε. “Σας ευχαριστώ -για όλα αυτά. Πήγαινα βόλτα την Τζούνο νωρίτερα, όταν χτύπησε ο κεραυνός. Τον τρόμαξε. Τραβήχτηκε τόσο ξαφνικά, που έχασα τη λαβή μου και έπεσα με δύναμη. Το μπαστούνι μου πέταξε. Δεν μπόρεσα να το ξαναβρώ”
Η Μάγια άκουγε ήσυχα, με τα χέρια της να έχουν σφίξει την κούπα της. Η Έστερ συνέχισε, με τη φωνή της πιο σταθερή τώρα. “Όταν συνειδητοποίησα ότι το χέρι μου είχε χτυπήσει και δεν θα μπορούσα να σηκωθώ, είπα στην Τζούνο να πάει να φέρει βοήθεια. Αν δεν ήταν αυτός, δεν ξέρω τι θα μου είχε συμβεί εκεί έξω”