Η Μάγια σταμάτησε στην κορυφή της σκάλας. Το γάβγισμα συνέχιζε να ακούγεται – δυνατά, γρήγορα και συνεχώς. Δεν είχε παρατηρήσει κανένα αδέσποτο στη γειτονιά πρόσφατα, οπότε από πού προερχόταν το γάβγισμα Και γιατί δεν είχε σταματήσει Η περιέργεια μετατράπηκε σε ανησυχία. Γύρισε και πήγε προς το μπροστινό παράθυρο.
Προσεκτικά, τράβηξε την κουρτίνα στο πλάι. Και εκεί ήταν. Ένας μουσκεμένος, χρυσοκάστανος σκύλος στεκόταν κοντά στον φράχτη του κήπου, με λασπωμένες πατούσες, γαβγίζοντας κατευθείαν προς το σπίτι. Η Μάγια έσκυψε προς τα μέσα, με τα μάτια της να στενεύουν. Κάτι στον τρόπο που γαύγιζε -πάνω και κάτω- έκανε το στομάχι της να γυρίσει. Κάτι δεν πήγαινε καλά.