Η καρδιά της χτύπησε δυνατά. Ο σκύλος είχε παγιδευτεί. Στριφογύριζε και γαύγιζε, προσπαθώντας να απομακρυνθεί, αλλά ο ιμάντας κρατούσε γερά. Η Μάγια κοίταξε τον ουρανό – σκοτεινός και βαρύς, τα δέντρα χτυπιόντουσαν τώρα. Δεν είχε πολύ χρόνο εκεί έξω πριν η καταιγίδα πέσει βροχή.
Έσπευσε στην κουζίνα για να πάρει το τηλέφωνό της, παραλίγο να ρίξει ένα μπολ με πορτοκάλια στην πορεία. Μόλις τα δάχτυλά της έσφιξαν το τηλέφωνο, τα φώτα έσβησαν με έναν απαλό κρότο. Το ξαφνικό σκοτάδι την έκανε να παγώσει στη θέση της. “Σκατά”, μουρμούρισε κάτω από την αναπνοή της.