Μια σκοτεινή μάζα ανέβηκε προς τα πάνω, πιο γρήγορα απ’ ό,τι μπορούσε να επεξεργαστεί ο Μάρκους. Ο καρχαρίας. Ο μεγάλος λευκός καρχαρίας εξερράγη στο προσκήνιο, με την ουρά του να κόβει μια δίνη στη θάλασσα καθώς έπεφτε πάνω στον άντρα με βάναυση ακρίβεια. Ο πειρατής ούρλιαξε, με τη φωνή του να κομματιάζεται στον καθαρό αέρα, πριν ο ήχος κοπεί από την ορμή του νερού.
Έπεσε προς τα πίσω, με τα χέρια του να κουνιούνται και το μαχαίρι με το καμάκι να περιστρέφεται από τη λαβή του. Ο Μάρκους στάθηκε παγωμένος, με κάθε μυ σφιγμένο, διχασμένος ανάμεσα στον τρόμο και το δέος. Αυτό ήταν το ίδιο πλάσμα που είχε απελευθερώσει πριν από λίγα λεπτά. Το ίδιο αρπακτικό που τον είχε γλιτώσει. Τώρα κρατούσε τη βάρκα σε απόσταση, χτυπώντας με έναν σκοπό που φαινόταν σχεδόν σκόπιμος.