Αύριο θα αγωνιζόταν για τον ύφαλο, για την απόδειξη της καταστροφής του. Απόψε, όμως, κουβαλούσε κάτι λιγότερο απτό – μια ανάμνηση που δεν μπορούσε ποτέ να εξηγήσει. Το άγγιγμα του τραχού δέρματος κάτω από την παλάμη του. Το πάτημα ενός σώματος που θα έπρεπε να τον τελειώσει, αλλά δεν το έκανε. Και την ακλόνητη βεβαιότητα ότι ο πιο άγριος φύλακας του ωκεανού είχε επιλέξει, μόνο μια φορά, να τον αφήσει να ζήσει.