Πριν προλάβει κανείς να αντιδράσει, ο Μάιλο πήδηξε στο κρεβάτι, πιέζοντας απαλά το πόδι του στο στήθος της. Το γρύλισμά του ήταν χαμηλό, σταθερό και σχεδόν βουητό. Η ακτίνα του φακού της νοσοκόμας έπιασε την λάμψη του περιλαίμιού του, μόλις η εφεδρική τροφοδοσία άρχισε να βουίζει.
Οι οθόνες αναβόσβησαν και πάλι, δείχνοντας έναν σταθερό ρυθμό. Η Μάγια έπεσε στα γόνατα δίπλα τους, με τη φωνή της να είναι μόλις ένας ψίθυρος. “Τι ακούτε;” ρώτησε. Ο Μάιλο δεν κουνήθηκε. Το αυτί του έμεινε πιεσμένο στους χτύπους της καρδιάς της Λίλι, ακούγοντας.