Τις μέρες που ακολούθησαν τις ένιωσε πιο ανάλαφρες. Οι δυνάμεις της Λίλι επέστρεψαν πιο γρήγορα απ’ ό,τι περίμενε κανείς. Περπατούσε στον θάλαμο κάθε πρωί, με το λουρί του Μάιλο στο χέρι, και οι δυο τους κινούνταν με τον ίδιο σταθερό ρυθμό. Το προσωπικό άρχισε να τους αποκαλεί “το θαυματουργό ζευγάρι”
Οι γονείς των άλλων ασθενών χαμογελούσαν όταν περνούσαν από μπροστά τους. Ακόμα και οι πιο δύσπιστοι γιατροί παρέμεναν στις πόρτες για να παρακολουθήσουν. Η ήρεμη πίστη που είχε καταλάβει τον θάλαμο εξαπλώθηκε από δωμάτιο σε δωμάτιο, μια υπενθύμιση ότι μερικές φορές η θεραπεία έρχεται με μορφές που κανείς δεν μπορούσε να καταγράψει.