Ο σκύλος του καταφυγίου κοιτούσε ένα κορίτσι που έκλαιγε στο νοσοκομείο – Τότε μια νοσοκόμα έγινε μάρτυρας ενός θαύματος

“Είναι το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης”, αστειεύτηκε κάποιος, αλλά κανείς δεν γέλασε πραγματικά. Δεν ήταν πια αστείο- ήταν αλλόκοτο. Η Μάγια άρχισε να καταγράφει κάθε περιστατικό με βάση τον χρόνο, την κατάσταση της Λίλι και τη συμπεριφορά του Μάιλο.

Η μία σελίδα μετά την άλλη γέμιζε το μικρό της σημειωματάριο: 11:15 π.μ. – Ο Μάιλο ανήσυχος. 2:40 μ.μ. – Η Λίλι λιποθύμησε. Τα αρχεία ήταν τακτοποιημένα αλλά ανησυχητικά. Όσο περισσότερα στοιχεία συνέλεγε, τόσο λιγότερο μπορούσε να τα εξηγήσει. Ήταν συνολικά αμηχανία. Η Μάγια ήλπιζε ότι κάποια μέρα θα μάθαινε τη σύνδεση.