Ο αστυνομικός σήκωσε το φρύδι, χωρίς να εντυπωσιαστεί. “Τεχνικά, δεν έκλεψε τίποτα. Καλύτερα να επικεντρωθείτε στο να υιοθετήσετε το άλλο” Η Γκάμπι τον κοίταξε άναυδη. “Σας παρακαλώ”, ψιθύρισε. “Η Τζούνιπερ είναι εκεί έξω. Αυτός ο άνθρωπος είπε ψέματα” Αλλά δεν είχε νόημα. Γύρισε πίσω στον υπολογιστή του, έχοντας ήδη τελειώσει μαζί της.
Πίσω στο σπίτι, η Γκάμπι κατέρρευσε στον καναπέ της. Το στήθος της πονούσε από τα δάκρυα που συγκρατούσε. Έκλαιγε με λυγμούς μέσα στα μανίκια της, ενώ το μυαλό της στριφογύριζε από φόβο. Το πρόσωπο της Τζούνιπερ, η φωνή του Τζος, οι κραυγές της Τζούνο – όλα επαναλαμβάνονταν σαν σπασμένο δίσκο. Δεν κοιμήθηκε. Και όταν ήρθε το πρωί, φοβόταν στη σκέψη ότι θα ξαναμπεί στο καταφύγιο.