Η Γκάμπι άκουσε τη φωνή του Τζος να σπάει μέσα από την αυλή, απότομη και οργισμένη. “Τι στο διάολο κάνεις;” Τα χέρια της χτυπούσαν ξανά το μάνταλο, αλλά δεν κουνιόταν. Γύρισε αργά, με την Τζούνιπερ ακόμα στην αγκαλιά της, και η καρδιά της έπεσε κατακόρυφα. Είχε κολλήσει. Παγιδευμένη. Και αυτός ερχόταν.
Ο Τζος διέσχισε την αυλή με τα μάτια του να λάμπουν. Η Γκάμπι έσκυψε γρήγορα και άφησε την Τζούνιπερ πίσω της. Η φωνή της έτρεμε αλλά ανέβαινε από οργή. “Πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό Τέρας! Πώς μπόρεσες να κάνεις κακό σε αυτά τα φτωχά ζώα;” Η κραυγή της ηχούσε μέσα στο φως της ημέρας, αντηχώντας στο στρεβλό πλαϊνό του σπιτιού.