Κάποιος είχε επιζήσει. Κάποιος που δεν ήταν γραφτό να είναι εκεί, που είχε κρυφτεί στις σκιές του σκουριασμένου κύτους μέχρι που η μοίρα τον άφησε ξεκρέμαστο. Το μυστικό του Κάλεν δεν ήταν του Ελάιας να το πει, και η αποκάλυψή του τώρα θα έφερνε στον άντρα μόνο περισσότερα προβλήματα από όσα του άξιζαν.
Πίσω στο εξοχικό του, με την καταιγίδα να χτυπάει ακόμα αχνά στα παράθυρα, ο Ελάιας στέγνωσε τα ρούχα του δίπλα στη φωτιά. Το βλέμμα του περιπλανήθηκε στο σχοινί που ήταν τυλιγμένο στη γωνία, το ίδιο σχοινί που τον είχε μεταφέρει στο φορτηγό πλοίο. Τώρα φαινόταν ακίνδυνο, όμως τον είχε δέσει σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό του. Έγειρε προς τα πίσω, κοιτάζοντας τις φλόγες.