Το επόμενο πρωί, ένα ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΕΙΣΟΔΟΥ εμφανίστηκε στο εσωτερικό της μπροστινής πόρτας: σπρέι απολυμαντικού, παπούτσια, τσάντα, ντους. Εκτυπωμένα βήματα, κουτάκια για να τσεκάρετε. “Κρατάει το έξω έξω”, είπε, στοργικά αλλά ανυποχώρητα. Η Έβελιν κράτησε το χαρτί, χαμογελώντας επειδή χαμογελούσε κι εκείνος, νιώθοντας τον πρώτο, αμυδρό πόνο μιας ουράς διαδικασίας.
Το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΕΙΣΟΔΟΥ έγινε ένα πλαστικοποιημένο φύλλο δίπλα στην πόρτα, στυλό σε μια κλωστή σαν εκλογικό θάλαμο. Απομνημόνευσε τα βήματα: Σπρέι, παπούτσια, τσάντα, ντους. Κουτάκια που έπρεπε να τσεκάρει, ακόμα κι αν έβγαινε μόνο για την αλληλογραφία. “Κρατάει το έξω έξω”, είπε ξανά, φιλώντας τον αέρα κοντά στο μέτωπό της, αλλά ποτέ δεν προσγειώθηκε ακριβώς.