Τις μέρες που έμενε έξω περισσότερο -εγγραφές, ένα ποτό με τη Μάγια- έγειρε το μάγουλό του αντί για το στόμα του. “Έλειπες για λίγο”, μουρμούριζε, με ένα ίχνος συγγνώμης ή εκνευρισμού – δεν μπορούσε να καταλάβει. Γεύτηκε την απουσία σαν μέταλλο, και μετά γέλασε, γιατί μια ευγενική άρνηση μετράει ακόμα ως ευγενική. Σωστά
Τα αρωματισμένα δοχεία, βάζα και σωληνάρια έφταναν σε στοχαστικές συνδρομές: σαπούνι, λοσιόν, απορρυπαντικό σφραγισμένα χωρίς άρωμα. Το άρωμά της από γιασεμί μεταφέρθηκε σε ένα ψηλό ράφι “για ειδικές περιστάσεις” Ποτέ δεν ταίριαζε ακριβώς στο πρόγραμμα. “Η μυρωδιά είναι μνήμη”, είπε. “Ας κρατήσουμε τη δική μας καθαρή” Εκείνη έγνεψε, θρηνώντας κρυφά το μικροσκοπικό σύννεφο αρώματος που την ακολουθούσε.