Είχε φροντίσει να τους βάλει ειδικές παντόφλες για να φορέσουν μέσα στο σπίτι. “Παπούτσια εξωτερικού χώρου από φτέρνα σε φτέρνα”, μουρμούρισε η μητέρα του, ευγενική αλλά απαιτητική. Η Έβελιν συμμορφώθηκε- η γυναίκα έσπρωξε το ζευγάρι του Άαρον κατά ένα χιλιοστό, η διόρθωση ήταν τόσο απαλή που σχεδόν έμοιαζε με στοργή. Ο Άαρον γέλασε, υπάκουος και εξασκημένος. Ο ήχος ήταν ευχάριστος αλλά και λίγο σπαρακτικός.
Το μεσημεριανό γεύμα προσγειώθηκε σε λευκά πιάτα σαν εργαλειοθήκες γεωμετρίας – ίσες αποστάσεις μεταξύ των σκευών και των φέτες ψωμιού που δεν διακρίνονταν ως προς το μέγεθος. “Προτιμούμε την ισορροπία”, είπε η μητέρα του, προσφέροντας βούτυρο. Η Έβελιν άπλωσε το χέρι της, και η πετσέτα στον καρπό της περιστράφηκε κατά μια μοίρα. “Οι γωνίες κολακεύουν το τραπέζι”, χαμογέλασε η γυναίκα. Η Έβελιν έγνεψε.