Τη συνόδευσε μέχρι το σπίτι και ποτέ δεν έφτασε για περισσότερα από όσα εκείνη πρόσφερε. Όταν η βρύση της κουζίνας της έσταξε, τη διόρθωσε με ένα κλειδί από την τσάντα του. Οι πράσινες σημαίες του ήταν πάρα πολλές για να τις αγνοήσει – ευγένεια, ικανότητα και προσοχή. Η Έβελιν είπε στους φίλους της ότι μπορεί να ήταν το πιο ευγενικό άτομο με το οποίο είχε βγει ποτέ.
Παρατήρησε τις προτιμήσεις της που κανείς άλλος δεν θυμόταν – το ιδιαίτερο τσάι της, τα έξτρα μαξιλάρια, τις playlists χαμηλής έντασης, τα τουρσιά στο πλάι επειδή η άλμη υπερκάλυπτε τις άλλες γεύσεις. Της έφερνε λουλούδια, επιλέγοντας εκείνα που δεν θα προκαλούσαν τα ιγμόρεια της. Ένιωθε σαν την αγάπη που ξέφευγε από τις περισσότερες γυναίκες, ακόμα και από εκείνες που την αναζητούσαν απεγνωσμένα.