Στο αυτοκίνητο, διόρθωσε τον καθρέφτη δύο φορές, και έπειτα μια τρίτη για καλό σκοπό. Η συνήθεια έμοιαζε να τον ηρεμεί, μια μικρή τελετουργία για να αποδείξει ότι ο κόσμος λειτουργούσε καλά όταν τον κοιτούσε από τη σωστή γωνία. Η Έβελιν παρακολουθούσε τα χέρια του και είδε σε αυτά μια καλοσύνη που είχε διαμορφωθεί σε κληρονομικό έλεγχο.
Ο δρόμος ξετυλίχτηκε και τα χωράφια θόλωσαν μπροστά τους. Οι ώμοι του παρέμεναν ίσιοι σαν ένας διακόπτης, κάπου πίσω από τα πλευρά του, να έμενε ανοιχτός. Η Έβελιν ακούμπησε το κεφάλι της στο παράθυρο και κατάλαβε: οι διορθώσεις στο σπίτι δεν αφορούσαν τη βρωμιά ή τους τρόπους. Ήταν η χορογραφία της πειθαρχίας που μεταμφιέστηκε σε αγάπη.