Το βλέμμα του επέστρεψε στην κοπέλα και τον σκύλο. Η κατηγορούμενη φαινόταν σαστισμένη, σχεδόν ηττημένη. Ο πρόσκοπος βρισκόταν ακίνητος αλλά άγρυπνος. Ο Μέριτ έγειρε προς τα πίσω, παρακολουθώντας την παράσταση του Λόουελ να εκτυλίσσεται, αναρωτώμενος αν η αυτοπεποίθησή του προερχόταν από στοιχεία ή από την πρόθεσή του να κερδίσει με κάθε κόστος.
“Ο κ. Γουέλς είχε κίνητρο”, δήλωσε ο Λόουελ με αυτοπεποίθηση, βαδίζοντας μπροστά στην έδρα σαν άνθρωπος σίγουρος για την αφήγησή του. “Είχε χρέη – μήνες πίσω στο ενοίκιο. Η πρόσβαση και η ευκαιρία συγκλίνουν πάνω του, κύριε Πρόεδρε” Η φωνή του έφερε αυτή την προβεβλημένη ισορροπία ανάμεσα στην οργή και την πεποίθηση.