Όταν ο Έβαν ρώτησε πού είχε δουλέψει στο παρελθόν, ο ιδιοκτήτης ανασήκωσε τους ώμους. “Δεν είπε. Δεν πίεσα. Ο καθένας έχει την ιστορία του” Ο Έβαν πρόσεξε τον τρόπο που το είπε, όχι τυχαία, αλλά σκόπιμα. Σαν να είχε διαισθανθεί την επιφυλακτικότητά της από την αρχή, αλλά το σεβάστηκε αρκετά ώστε να μην το ψάξει. Ο Έβαν ευχόταν να είχε αυτή την αυτοσυγκράτηση.
Ο ιδιοκτήτης πρόσθεσε: “Φαίνεται ότι έχει περάσει πολλά. Αλλά ποτέ δεν δημιουργεί προβλήματα. Έρχεται νωρίς, φεύγει αργά, δουλεύει σκληρά, η ίδια ρουτίνα κάθε μέρα” Ο Έβαν τον ευχαρίστησε, αν και η απάντηση απλώς βάθαινε το μυστήριο. Οι άνθρωποι που ξέφευγαν από την κανονική ζωή εξακολουθούσαν να κουβαλούν σκιές. Η Λένα κουβαλούσε μια ολόκληρη έκλειψη.