Εκείνο το βράδυ, η Μάργκοτ υπέγραψε στον Έβαν επίμονα, με τα χέρια της να κόβουν τον αέρα με ασυνήθιστη οξύτητα. Του πήρε μια στιγμή για να ερμηνεύσει το νόημά της: “Αυτό το κορίτσι είναι έξυπνο για σερβιτόρα” Δεν εξεπλάγη. Η μητέρα του διαισθανόταν τα πράγματα με απίστευτη ακρίβεια. Φαινόταν κι εκείνη να σκέφτεται τη Λένα.
Η Μάργκο υπέγραψε ξανά, πιο αργά αυτή τη φορά: “Όταν μιλούσα για μια συγκεκριμένη λιχουδιά στο Παρίσι, ήταν σαν να ήξερε ή να την είχε βιώσει η ίδια” Ο Έβαν ήξερε ακριβώς τι εννοούσε. Η Λένα δεν ανήκε σε καφενείο, όσο κι αν προσπαθούσε να το κρύψει. Φαινόταν σαν να ήθελε να συρρικνωθεί για να μην την προσέξουν. Δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί.