Τότε παρατήρησε ότι δεν έλεγχε ποτέ το τηλέφωνο. Δεν υπήρχαν γρήγορες ματιές, ειδοποιήσεις που βούιζαν ή ακουστικά που κρυφοκοίταζαν από μια τσέπη. Οι περισσότεροι νεότεροι υπάλληλοι ζούσαν τη μισή βάρδια τους κολλημένοι στις οθόνες. Η Λένα περνούσε τις μέρες της σαν να υπήρχε έξω από κάθε τι σύγχρονο, γεγονός που όξυνε ακόμη περισσότερο την περιέργεια του Έβαν.
Μια φορά έφτασε νωρίς και τη βρήκε ήδη εκεί, να γυαλίζει τα τραπέζια πριν ανάψουν πλήρως τα φώτα. Μια άλλη φορά, επέστρεψε αργά για ένα ξεχασμένο κασκόλ και την έπιασε να κλειδώνει. Νωρίς μπήκε, τελευταία βγήκε. Οι περισσότερες σερβιτόρες δεν αντιμετώπιζαν τις καφετέριες σαν άδυτα. Αλλά η σκληρή δουλειά και η εξάντληση της Λένα έμοιαζαν εθελοντικές.