Στα πρώτα pitch decks, πριν από τα πρωτοσέλιδα των σκανδάλων, είδε τη Λένα με μαλλιά πιο μακριά, ώμους με αυτοπεποίθηση, βλέμμα λαμπερό με εκείνη την ιδιαίτερη φλόγα που μόνο οι οραματιστές διέθεταν. Μόνο που το όνομά της δεν ήταν Lena Gray. Ήταν Έλενα Χάρτμαν.
Δεν ήταν σερβιτόρα, όπως είχε υποψιαστεί. Ήταν η αρχιτέκτονας μιας εταιρείας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Η γυναίκα που είχε δει να σκουπίζει τραπέζια και να αποφεύγει την προσοχή είχε κάποτε ηγηθεί συνεδριάσεων με το είδος της εξουσίας που πάντα σεβόταν. Η συνειδητοποίηση αυτή τον άφησε ανήσυχο. Γιατί κάποια με τέτοια ευφυΐα να επιλέξει την εξορία αντί να διεκδικήσει την κληρονομιά της