Ο Έβαν έκλεισε αργά τον φορητό υπολογιστή του, με τα τελευταία στοιχεία να παγιώνονται σε μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: ο Ντέμιαν δεν είχε προδώσει την Έλενα μόνο επαγγελματικά. Είχε καταστρέψει τη ζωή της από πρόθεση. Η κλοπή, οι πλαστογραφημένες υπογραφές, οι ψιθυριστές φήμες, η αφήγηση των μέσων ενημέρωσης… ήταν μια υπολογισμένη κατεδάφιση, όχι μια εταιρική παρεξήγηση. Και η Έλενα το είχε αναλάβει μόνη της.
Τη βρήκε μετά το κλείσιμο, να σκουπίζει το πάτωμα της καφετέριας. Σκλήρυνε όταν είδε τα μάτια του πάνω της. Ο Έβαν δεν έχανε χρόνο. “Έλενα Χάρτμαν”, είπε ήσυχα. Εκείνη πάγωσε, με τη σκούπα στα μισά του δρόμου προς το σκουπιδοτενεκέ. “Και ξέρω τι έκανε. Κάθε έγγραφο. Κάθε πλαστογραφία. Κάθε ψέμα” Το πρόσωπό της έχασε χρώμα.