Συναντήθηκαν σε ήσυχα καφέ και άδειες αίθουσες συνεδριάσεων, ξαναχτίζοντας τα θεμέλια αυτού που θα έπρεπε να είναι η HavenLux. Κάποιες φορές χαμογελούσε -όχι το νευρικό χαμόγελο από το καφέ, αλλά κάτι πιο ξεκάθαρο. Κάτι ξεκούραστο. Ο Έβαν έπιασε τον εαυτό του να χαμογελάει κι αυτός πολύ πιο συχνά απ’ ό,τι περίμενε.
Όταν η Μάργκοτ επισκέφθηκε ξανά το καφέ, αγκάλιασε θερμά την Έλενα. Τα χέρια της υπέγραφαν: “Το ήξερα ότι ήσουν ξεχωριστή. Στάσου ψηλά τώρα. Το κέρδισες” Η Έλενα υπέγραψε κι εκείνη με νέα σταθερότητα. Η Μάργκο έλαμψε, διαισθανόμενη την αλλαγή πριν την πει κανείς φωναχτά.