Μέχρι να τελειώσουν το πρωινό τους, ο Έβαν ήταν σίγουρος για δύο πράγματα: Η Λένα δεν ήθελε καμία προσοχή και κάτι στη μητέρα του την έκανε να ρίξει την άμυνά της παρά τον εαυτό της. Αλλά μαζί του, κρατούσε μια προσεκτική απόσταση -ευγενική, ζεστή και απρόσιτη. Αυτό τον άφηνε μπερδεμένο με έναν τρόπο που δεν μπορούσε να δικαιολογήσει λογικά.
Κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, ο Έβαν παρατήρησε μοτίβα. Η Λένα δεν συμμετείχε ποτέ στην κουβέντα του προσωπικού. Όταν οι άλλοι παρέμεναν κοντά στον πάγκο, συζητώντας για τα σχέδια του Σαββατοκύριακου ή ανταλλάσσοντας ακίνδυνα κουτσομπολιά, εκείνη απομακρυνόταν για να ανανεώσει τα αποθέματα ή να καθαρίσει. Δεν ήταν ούτε μη φιλική, αλλά ακριβώς σαν να διατηρούσε τις αποστάσεις της.