Ο Ντάνιελ πλησίασε, με την περιέργεια να υπερτερεί του φόβου. “Καμιά ιδέα τι το προκάλεσε;” ρώτησε έναν από τους αξιωματικούς. Ο άντρας κούνησε το κεφάλι του. “Όχι ακόμα. Φαίνεται ακατάστατο” Ο Ντάνιελ δίστασε πριν μιλήσει. “Είμαι γεωλόγος. Έχω μελετήσει καταρρεύσεις στο παρελθόν. Αυτό… δεν μοιάζει με μια τυπική καταβόθρα” Ο αξιωματικός συνοφρυώθηκε, αλλά δεν τον απέρριψε.
Ώρα με την ώρα, τα συντρίμμια ανέβαιναν. Καθώς το χώμα απομακρυνόταν, ένα σχήμα άρχισε να αναδύεται – μια άκρη πολύ ευθεία, ένα κοίλωμα πολύ σκόπιμο. Όταν ο προβολέας μετατοπίστηκε, το στομάχι του Ντάνιελ ανατρίχιασε. Δεν ήταν απλώς ακατέργαστο χώμα. Ήταν το περίγραμμα από κάτι που έμοιαζε με σήραγγα.