Η Κλερ άγγιξε νευρικά τον ώμο του. “Ντάνιελ, σε παρακαλώ, γύρνα πίσω” Αλλά δεν μπορούσε. Η τρύπα είχε πάρει κάτι περισσότερο από την αυλή τους- είχε κλέψει την ίδια τη βεβαιότητα. Ό,τι βρισκόταν κάτω από το σπίτι τους δεν ήταν φυσικό. Και καθώς τα συντρίμμια απομακρύνονταν, άρχιζε να μοιάζει όλο και περισσότερο με μυστικό πέρασμα.
Οι εργασίες καθαρισμού συνεχίστηκαν μέχρι αργά τη νύχτα. Κάθε κουτάλα χώματος αποκάλυπτε όλο και περισσότερο το σχήμα της σήραγγας, μέχρι που οι κάμερες έπιασαν τελικά ένα άνοιγμα: ένα στενό πέρασμα ενισχυμένο με ακατέργαστη ξυλεία. Δεν ήταν παλιό – τα δοκάρια έμοιαζαν φρεσκοκομμένα, με το χώμα ακόμα χαλαρό γύρω τους. Ο σφυγμός του Ντάνιελ επιταχύνθηκε.