Το σωφρονιστικό ίδρυμα κλειδώθηκε αμέσως. Οι σειρήνες βροντοφώναξαν σε όλη την πόλη, καθώς ελικόπτερα έκαναν κύκλους στην περιοχή, με τους προβολείς τους να σαρώνουν το δάσος. Αξιωματικοί με τακτικό εξοπλισμό περνούσαν από την αυλή του Ντάνιελ σαν στρατιώτες. Για πρώτη φορά στη ζωή του, έβλεπε την ιδιοκτησία του όχι ως σπίτι, αλλά ως μέτωπο.
Η τεχνογνωσία του Ντάνιελ τον κρατούσε δεμένο με την έρευνα. Οι μηχανικοί ζήτησαν τη γνώμη του για τη σταθερότητα του εδάφους, για το αν θα μπορούσαν να ακολουθήσουν κι άλλες καταρρεύσεις. Απάντησε όσο καλύτερα μπορούσε, αλλά το μυαλό του δεν ήταν πια στη γεωλογία. Ήταν στα τρομαγμένα μάτια της Κλερ, στα τρεμάμενα χέρια του Ίθαν, στην ψιθυριστή ερώτηση του Λίο: “Είμαστε ασφαλείς;”