Ο Ντάνιελ προχώρησε στο διάδρομο με το τηλέφωνο ακόμα ζεστό στο χέρι του, κάθε βήμα στο ξύλο ήταν μια δοκιμασία για τα νεύρα του. Τα λόγια του αξιωματικού αντηχούσαν στο κεφάλι του: Μείνε με την οικογένειά σου. Μην προσπαθήσεις να γίνεις ήρωας. Αλλά η σκέψη της Κλερ και των αγοριών που ήταν παγιδευμένοι στον επάνω όροφο ήταν αφόρητη.
Στην κορυφή της σκάλας, σταμάτησε, με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Κάτω, η αμυδρή λάμψη του φωτός της βεράντας διαχέονταν στο σαλόνι. Μια φιγούρα έσκυβε κοντά στα συρτάρια και τα έψαχνε με φρενήρεις, σπασμωδικές κινήσεις. Ο αγνοούμενος τρόφιμος. Το σακάκι του ήταν σκισμένο, το πρόσωπό του κούφιο, αλλά τα μάτια του έλαμπαν με απελπισμένη συγκέντρωση.