Νωρίς το απόγευμα, το σπίτι ησύχασε. Τα αγόρια απλώθηκαν στο χαλί του σαλονιού με τα κόμικς. Η Κλερ καθόταν με μια κούπα τσάι, ξεφυλλίζοντας το τηλέφωνό της. Ο Ντάνιελ χασμουρήθηκε, τεντώνοντας την πλάτη του. “Νομίζω ότι θα πάρω έναν γρήγορο υπνάκο”, είπε, χτυπώντας την στον ώμο. Εκείνη χαμογέλασε, με το βλέμμα ακόμα στραμμένο στην οθόνη.
Ανέβηκε τις σκάλες, με το σπίτι να τρίζει με γνώριμους τρόπους. Στην κρεβατοκάμαρα, τράβηξε τις περσίδες μέχρι τη μέση, αφήνοντας το βουβό φως να φιλτράρει το πάπλωμα. Ξάπλωσε, εκπνέοντας βαθιά, με το βουητό της συνηθισμένης ζωής να κατακάθεται γύρω του. Για πρώτη φορά, δεν ένιωσε την έλξη της δουλειάς, παρά μόνο ικανοποίηση.