Η κραυγή της Κλερ διαπέρασε τον αέρα, τα αγόρια φώναζαν τρομοκρατημένα. Ο Ντάνιελ κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες, με το σώμα του να κινείται πιο γρήγορα απ’ ό,τι νόμιζε. Μέχρι να μπουκάρει έξω, η μισή αυλή τους είχε εξαφανιστεί μέσα σε ένα χάσμα. Η καταβόθρα άνοιγε απίστευτα πλατιά, το χώμα εξακολουθούσε να καταρρέει κατά κύματα, σαν να το κατάπινε η ίδια η γη.
Οι γείτονες άρχισαν να ξεχύνονται στις βεράντες, με τις φωνές να υψώνονται σε σύγχυση. Κάπου πιο κάτω στο δρόμο, ένας σκύλος γαύγιζε μανιωδώς. Η Κλερ έσφιξε τα αγόρια πάνω της, με τα μάτια της ορθάνοιχτα από φόβο. Ο Ντάνιελ πλησίασε στο χείλος παρά τον κίνδυνο, το ένστικτο του γεωλόγου υπερίσχυσε του πανικού. Αυτό που είδε εκεί έκανε το στομάχι του να γυρίσει.