Εκείνο το βράδυ, στη σοφίτα, ο φακός του Μάικλ έπεσε πάνω σε ένα θερμός σφηνωμένο πίσω από ένα κουτί. Ξεβίδωσε το καπάκι – η μυρωδιά του καφέ παρέμενε ακόμα αχνά, αρκετά φρέσκια για να τον ταράξει. Κάποιος είχε έρθει εδώ πρόσφατα. Όχι ένα φάντασμα της παράνοιας που τροφοδοτείται από την αποστολή, αλλά μια ζωντανή παρουσία κάτω από τη στέγη του.
Σε μια γιορτή της γειτονιάς, ένας ηλικιωμένος γείτονας χτύπησε τον Μάικλ στον ώμο. “Χαίρομαι που σε βλέπω πίσω. Η οικογένειά σου είναι καλά φροντισμένη” Τα λόγια ήταν ευγενικά, αλλά ακούστηκαν σαν κατηγορία. Ο Μάικλ αναγκάστηκε να χαμογελάσει, αλλά η οργή σιγόβραζε. Φροντίστηκε από τη Σάρα Ή από ποιον Και γιατί ήταν όλοι στο κόλπο εκτός από αυτόν