Τη ρώτησε τι κουβαλούσε. “Δωρεές για το κελάρι. Το κάνουμε ανώνυμα”, απάντησε ζωηρά. Ήθελε να την πιστέψει, αλλά η πολύ ομαλή απάντησή της ακουγόταν προβαρισμένη. Η εικόνα της εξαφανισμένης τσάντας τον έτρωγε – οι συναλλαγές που γίνονταν στη σκιά δεν είχαν ποτέ καλές εξηγήσεις.
Ένα άλλο βράδυ, η Έμιλι έβγαλε ένα μικρό αυτοκινητάκι κάτω από το κρεβάτι της. “Μου το έδωσε η φίλη μου”, είπε με περηφάνια. Ο Μάικλ το εξέτασε – καινούργιο, με μια ετικέτα από κατάστημα σιδηρικών να κρέμεται ακόμα. Η Σάρα εμφανίστηκε γρήγορα και το άρπαξε. “Αυτό είναι δικό μου. Το αγόρασα γι’ αυτήν” Η φωνή της ταλαντεύτηκε καθώς έβαζε στην άκρη το παιχνίδι.