Εκείνο το βράδυ, ρώτησε ευθέως τη Σάρα. “Ποιος σου δίνει χρήματα Ποιος ήταν εδώ όταν δεν ήμουν εγώ;” Εκείνη σκλήρυνε, με τα μάτια της να γυαλίζουν. “Σε παρακαλώ, Μάικ. Άφησέ το. Δεν είναι αυτό που νομίζεις” Αλλά δεν έδωσε καμιά εξήγηση, παρά μόνο υποχώρησε στη σιωπή που έκοβε βαθύτερα από κάθε ψέμα. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η γυναίκα που αγαπούσε μεταμορφωνόταν σε μια ξένη μπροστά στα μάτια του.
Ο ύπνος τον εγκατέλειψε. Κάθε ήχος στο σπίτι τροφοδοτούσε το ανήσυχο μυαλό του. Περπατούσε στους διαδρόμους, κοιτάζοντας τις σκιές, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του υπαλλήλου. Είχε αντιμετωπίσει πυρά όλμων, ενέδρες, αλλά ποτέ έναν φανταστικό αντίπαλο που φρόντιζε για την οικογένειά του, ενώ εκείνος πολεμούσε μισό κόσμο μακριά.