Για μέρες, η Γκουέν περπατούσε με άδεια χέρια – στοιχειωμένη από αυτό που είχε χάσει. Τον άντρα της, το σπίτι της, τις αναμνήσεις που νόμιζε ότι θα κρατούσε. Αλλά εκείνη τη στιγμή, βλέποντας την Ελίζαμπεθ να καταρρέει, κάτι άλλαξε. Η Γκουέν δεν είχε χάσει τα πάντα. Όχι πραγματικά.
Η Ελίζαμπεθ είχε κλέψει στάχτη και την πέρασε για χρυσό. Και τώρα στεκόταν στο κέντρο της εκκλησίας, ξεχαρβαλωμένη μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους. Η Γκουέν δεν ήθελε να το παραδεχτεί, αλλά θα έλεγε ψέματα αν έλεγε ότι δεν ένιωθε ικανοποίηση.